Kısa hafta gerçekten iş piyasasının engelini kaldırmaya hizmet edebilir mi? luca solariMilano Devlet Üniversitesi’nde tam profesör ve iş organizasyonu uzmanı, Money.it ile yaptığı bir röportajda, dört günlük çalışma haftasının uygulanmasının neden hem şirketler hem de çalışanlar için çeşitli faydalar sağlayabileceğini açıklıyor.
Her şeyden önce küçük ve orta ölçekli işletmelere dayalı İtalyan iş modeli, kısa haftaya kolay uyum sağlamıyor gibi görünse de bu, zaten bu yöne gidemeyeceğimiz anlamına gelmiyor. Profesör, kesinlikle en iyi çözümün disiplinin ulusal bir düzenlemesi olmadığını, ancak bireysel şirketlerin karar vermesi daha iyi olduğunu açıklıyor. Bu nedenle tek bir model değil, “birçok çözüme doğru ilerlememiz gerekiyor, çünkü rekabet potansiyel etkiler yaratıyor”.
Dört günlük çalışma haftasını uygulamak, şirketlerin “her zaman yararlı olmayan toplantıların çoğalması” gibi rasyonel olmayan işleyiş modellerini ortadan kaldırmasına yardımcı olabilir. Ama aynı zamanda daha fazla seçeneğe sahip olabilecek işçilere de yardımcı olacaktır: “Bir şirket dört günden fazla çalışırsa, insanların daha fazla ilgisini çekeceği açıktır, bu nedenle belki de başka bir şirket işçileri çekmek için onlara daha fazla ödeme yapmak zorunda kalacaktır”.
Solari, temel olarak, kısa hafta uygulamasının beş günlük çalışma süresinde ne kadar “verimsiz faaliyet” gerçekleştirildiğini anlamak için kullanılabileceğini açıklıyor. Ayrıca, en azından kısmen piyasada devrim yaratarak, farklı modeller arasında daha fazla rekabet yaratmaya da hizmet edebilir.
Kısa haftanın İtalya’da gerçekten tutulup tutulmayacağını tahmin etmek zor, ancak profesör, ülkemizdeki “dönüşüm unsurlarının zorunlu değilse de asgari bir şirket yüzdesini ilgilendirdiğinin” altını çizerek bazı şüpheler uyandırıyor. Bu cephede İtalya, “esas olarak küçük işletmeleri ilgilendiren kültürel bir beceri, organizasyonel beceri ve yönetim kültürü açığı” için ödeme yapma riskini hâlâ taşıyor.
Her şeyden önce küçük ve orta ölçekli işletmelere dayalı İtalyan iş modeli, kısa haftaya kolay uyum sağlamıyor gibi görünse de bu, zaten bu yöne gidemeyeceğimiz anlamına gelmiyor. Profesör, kesinlikle en iyi çözümün disiplinin ulusal bir düzenlemesi olmadığını, ancak bireysel şirketlerin karar vermesi daha iyi olduğunu açıklıyor. Bu nedenle tek bir model değil, “birçok çözüme doğru ilerlememiz gerekiyor, çünkü rekabet potansiyel etkiler yaratıyor”.
Dört günlük çalışma haftasını uygulamak, şirketlerin “her zaman yararlı olmayan toplantıların çoğalması” gibi rasyonel olmayan işleyiş modellerini ortadan kaldırmasına yardımcı olabilir. Ama aynı zamanda daha fazla seçeneğe sahip olabilecek işçilere de yardımcı olacaktır: “Bir şirket dört günden fazla çalışırsa, insanların daha fazla ilgisini çekeceği açıktır, bu nedenle belki de başka bir şirket işçileri çekmek için onlara daha fazla ödeme yapmak zorunda kalacaktır”.
Solari, temel olarak, kısa hafta uygulamasının beş günlük çalışma süresinde ne kadar “verimsiz faaliyet” gerçekleştirildiğini anlamak için kullanılabileceğini açıklıyor. Ayrıca, en azından kısmen piyasada devrim yaratarak, farklı modeller arasında daha fazla rekabet yaratmaya da hizmet edebilir.
Kısa haftanın İtalya’da gerçekten tutulup tutulmayacağını tahmin etmek zor, ancak profesör, ülkemizdeki “dönüşüm unsurlarının zorunlu değilse de asgari bir şirket yüzdesini ilgilendirdiğinin” altını çizerek bazı şüpheler uyandırıyor. Bu cephede İtalya, “esas olarak küçük işletmeleri ilgilendiren kültürel bir beceri, organizasyonel beceri ve yönetim kültürü açığı” için ödeme yapma riskini hâlâ taşıyor.