İtalya’daki en zengin belediye ile en fakir belediyeyi yaklaşık 500 km ayırıyor: CGIA, bunların sırasıyla Lajatico (Pisa eyaleti) ve Cavargna (Como eyaleti) olduğunu açıklayarak İsviçre sınırında olduğunu bildiriyor. Veriler, 2021’de Lajatico’da ikamet eden 985 vergi mükellefinin toplam ortalama 54.708 avro gelir vergisi beyan ederken, Cavargna köyünde bulunan 94 kişinin ise sadece 6.314 avro olduğunu gösteriyor. Tenorun küçük bir Toskana kasabasında ikamet ettiği göz önüne alındığında, ‘Bocelli etkisinin’ kesinlikle kayıtsız olmadığı neredeyse dokuz katlık bir fark.
CGIA, Ekonomi ve Maliye Bakanlığı’nın 2021 gelir vergisi beyannamelerine atıfta bulunan verilerini analiz ederek, ne yazık ki Kuzey’i de etkileyen “yoksullaşma” belirtilerini vurguluyor: örneğin, ülkedeki en fakir 50 belediye arasında 11 kuzeyden. Vakaların büyük çoğunluğunda bunlar, son 30-40 yılda nüfusun azalmasına ve geri kalan nüfusun giderek yaşlanmasına maruz kalan çok küçük dağ gerçekleridir. Ancak Milan, 37.189 avro ile İtalya’nın en zengin eyalet başkenti olmaya devam ediyor.; Ragusa’da ilan edilen 18.706 Euro’nun neredeyse iki katı. Genel sıralamada Roma 28.646 euro ile 120. sırada, Bolzano 28.473 euro ile 133. sırada, Floransa 27.636 euro ile 186. sırada ve hatta Venedik 24.058 euro ile 1.034. sırada yer alıyor.
Bununla birlikte, CGIA için “farklılaştırılmış özerkliğe doğru kararlı bir ivmeyle, Kuzey ile Güney arasındaki ve aynı zamanda mevcut zengin ve fakir bölgeler arasındaki ekonomik/sosyal mesafeleri oldukça kısa bir süre içinde kısaltmanın mümkün olacağı göz ardı edilemez. aynı bölgede”. CGIA, her halükarda, bu verilerin ikame vergiye tabi veya doğrudan vergilendirmeden muaf kişilerin gelirlerini içermediğinin (sermaye geliri faizi ve sabit oranlı vergi rejimi uygulanarak kazanılan gelir gibi) vurgulanması gerektiğini hatırlatır. ve herhangi bir ekten (vatandaşlık geliri, bekarlık ödeneği, maluliyet aylığı vb.) Açıkçası, bu istatistikler ayrıca, ülkenin en dezavantajlı bölgelerinde, özellikle daha zayıf sosyal grupları ekonomik olarak desteklemek için gerçek bir “çare” oluşturan kayıt dışı çalışma ve vergi kaçakçılığının etkilerini de içermemektedir.
CGIA, Ekonomi ve Maliye Bakanlığı’nın 2021 gelir vergisi beyannamelerine atıfta bulunan verilerini analiz ederek, ne yazık ki Kuzey’i de etkileyen “yoksullaşma” belirtilerini vurguluyor: örneğin, ülkedeki en fakir 50 belediye arasında 11 kuzeyden. Vakaların büyük çoğunluğunda bunlar, son 30-40 yılda nüfusun azalmasına ve geri kalan nüfusun giderek yaşlanmasına maruz kalan çok küçük dağ gerçekleridir. Ancak Milan, 37.189 avro ile İtalya’nın en zengin eyalet başkenti olmaya devam ediyor.; Ragusa’da ilan edilen 18.706 Euro’nun neredeyse iki katı. Genel sıralamada Roma 28.646 euro ile 120. sırada, Bolzano 28.473 euro ile 133. sırada, Floransa 27.636 euro ile 186. sırada ve hatta Venedik 24.058 euro ile 1.034. sırada yer alıyor.
Bununla birlikte, CGIA için “farklılaştırılmış özerkliğe doğru kararlı bir ivmeyle, Kuzey ile Güney arasındaki ve aynı zamanda mevcut zengin ve fakir bölgeler arasındaki ekonomik/sosyal mesafeleri oldukça kısa bir süre içinde kısaltmanın mümkün olacağı göz ardı edilemez. aynı bölgede”. CGIA, her halükarda, bu verilerin ikame vergiye tabi veya doğrudan vergilendirmeden muaf kişilerin gelirlerini içermediğinin (sermaye geliri faizi ve sabit oranlı vergi rejimi uygulanarak kazanılan gelir gibi) vurgulanması gerektiğini hatırlatır. ve herhangi bir ekten (vatandaşlık geliri, bekarlık ödeneği, maluliyet aylığı vb.) Açıkçası, bu istatistikler ayrıca, ülkenin en dezavantajlı bölgelerinde, özellikle daha zayıf sosyal grupları ekonomik olarak desteklemek için gerçek bir “çare” oluşturan kayıt dışı çalışma ve vergi kaçakçılığının etkilerini de içermemektedir.