Carlo Ludovico Ragghianti’nin yazdığı gibi, “uçaklar veya uzayların yavaş melopesi” ile Casorati, Magnani’nin kendisinin “hayali müzem” dediği şeyin fiziksel ve zihinsel alanına tamamen giriyor. Müzik de tam olarak sergiyi yapılandıran temalardan biri.
Sergi güzergahı aşağıdaki resimlerle açılıyor: Kız kardeşi Elvira’nın portresiCasorati’nin 1907’de VII Venedik Bienali’ndeki ilk çıkışına münasebetiyle, o mirasçılar, 1910’da IX Bienali’nde sergilendi: her ikisi de denge, sakin ölçü ve bazı özgürlük notlarıyla doluydu. Başyapıtta farklı bir hava solunuyor genç bayanlar1912’den itibaren, net ve parlak palet, Klimtian tarzı figürlerin incelenmesi ve buzlu merkezi çıplak için resminde bir dönüm noktasını ifade eden çok önemli bir çalışma.
1920’lerin başında patlak veren klasisizm serabı, iki kız kardeş, muşamba ile kız, Maskeler, hepsi 1921’den. Ölçü ve düzen, melankoli ve gizemle dolu, askıya alınmış ve sessiz atmosferleri, modele dönüşü belgelemenin yanı sıra, eskiyle açık bir yüzleşmeyi ifşa ediyor. Ünlü resimde Silvana Cenni (1922) en ince ayrıntısına kadar her şey gerçeğe yakın ama yabancılaşmaya dönüşecek kadar gerçekçi. Casorati’nin yaşamaya karar verdiği şehir olan Torino için ayırdığı şu sözlerle tarif edilebilir: “Bir teorem gibi geometrik ve ölçülü, bir kabala gibi esrarengiz ve rahatsız edici, bir satranç tahtası gibi soyut”. Piero della Francesca’ya gönderme, kompozisyonun uyumunda, her şeye nüfuz eden ve sahneyi beklenti dolu hareketsiz bir görüntüde donduran o sessiz hareketsizliğin yankısında. Hatta platonik sohbet (1925), aslında kimsenin konuşmadığı ve zamanın askıya alındığı bir resim. Kadın, yanında oturan gizemli adama yabancı, hareketsiz bir ışık içinde mükemmel bir uyku uyur ve her ayrıntı ağırlık ve ölçüye göre ayarlanmıştır. Casorati’ye göre gerçek artık hayatta değil, sanatın hareketsiz zamanındadır.
Resminde yinelenen natürmort teması, özellikle de yumurta bileşimlerimükemmel bir şekle sahip alçı yumurtalar, kasvetli Gozzanian şifonyerlerinde yatan inci yavruları, kristal kutularda kapalı şekiller, berrak ve sonsuz bir ışıkla.
Resim ve müzik arasındaki ilişki de açıklığa kavuşturulur. Beethovenİlk kez 1928’de Venedik Bienali’nde sunulan ve Alfredo Casella’nın Portresi (1926), Magnani’nin Roma’daki kompozisyon ustası ve Casorati’nin önemli eserlerinin koleksiyoncusu. Son olarak, Casorati’nin tiyatro dekoru tasarımcısı olarak yoğun faaliyeti, bir külliyat tarafından belgelenmiştir. eskizler ve figürinler Milano’daki Teatro alla Scala Vakfı’ndan.
mutlu casorati
2 Temmuz 2023’e kadar
Magnani-Rocca Vakfı’nda, Mamiano di Traversetolo (Parma)
Bilgi ve biletler için tıklayınız
Sergi güzergahı aşağıdaki resimlerle açılıyor: Kız kardeşi Elvira’nın portresiCasorati’nin 1907’de VII Venedik Bienali’ndeki ilk çıkışına münasebetiyle, o mirasçılar, 1910’da IX Bienali’nde sergilendi: her ikisi de denge, sakin ölçü ve bazı özgürlük notlarıyla doluydu. Başyapıtta farklı bir hava solunuyor genç bayanlar1912’den itibaren, net ve parlak palet, Klimtian tarzı figürlerin incelenmesi ve buzlu merkezi çıplak için resminde bir dönüm noktasını ifade eden çok önemli bir çalışma.
1920’lerin başında patlak veren klasisizm serabı, iki kız kardeş, muşamba ile kız, Maskeler, hepsi 1921’den. Ölçü ve düzen, melankoli ve gizemle dolu, askıya alınmış ve sessiz atmosferleri, modele dönüşü belgelemenin yanı sıra, eskiyle açık bir yüzleşmeyi ifşa ediyor. Ünlü resimde Silvana Cenni (1922) en ince ayrıntısına kadar her şey gerçeğe yakın ama yabancılaşmaya dönüşecek kadar gerçekçi. Casorati’nin yaşamaya karar verdiği şehir olan Torino için ayırdığı şu sözlerle tarif edilebilir: “Bir teorem gibi geometrik ve ölçülü, bir kabala gibi esrarengiz ve rahatsız edici, bir satranç tahtası gibi soyut”. Piero della Francesca’ya gönderme, kompozisyonun uyumunda, her şeye nüfuz eden ve sahneyi beklenti dolu hareketsiz bir görüntüde donduran o sessiz hareketsizliğin yankısında. Hatta platonik sohbet (1925), aslında kimsenin konuşmadığı ve zamanın askıya alındığı bir resim. Kadın, yanında oturan gizemli adama yabancı, hareketsiz bir ışık içinde mükemmel bir uyku uyur ve her ayrıntı ağırlık ve ölçüye göre ayarlanmıştır. Casorati’ye göre gerçek artık hayatta değil, sanatın hareketsiz zamanındadır.
Resminde yinelenen natürmort teması, özellikle de yumurta bileşimlerimükemmel bir şekle sahip alçı yumurtalar, kasvetli Gozzanian şifonyerlerinde yatan inci yavruları, kristal kutularda kapalı şekiller, berrak ve sonsuz bir ışıkla.
Resim ve müzik arasındaki ilişki de açıklığa kavuşturulur. Beethovenİlk kez 1928’de Venedik Bienali’nde sunulan ve Alfredo Casella’nın Portresi (1926), Magnani’nin Roma’daki kompozisyon ustası ve Casorati’nin önemli eserlerinin koleksiyoncusu. Son olarak, Casorati’nin tiyatro dekoru tasarımcısı olarak yoğun faaliyeti, bir külliyat tarafından belgelenmiştir. eskizler ve figürinler Milano’daki Teatro alla Scala Vakfı’ndan.
mutlu casorati
2 Temmuz 2023’e kadar
Magnani-Rocca Vakfı’nda, Mamiano di Traversetolo (Parma)
Bilgi ve biletler için tıklayınız