Peki şimdi? Şimdi serbest bırakılmasıyla Carlos Tavares ne olacağı aceleyle bekleniyor Stellantis? Ve taahhüt ne olacak? John Elkann ve Exor? Otomobil, yani tüm sektör, piyasa tarafından sindirilemeyen 'dikkatsiz' bir teknolojik sıçrama ve toplumun evriminin hızla değiştiği otomobil kullanımından kaynaklanan yapısal bir kriz yaşıyor. Ancak kısmen de olsa grubun krizi Fiat'ın varisi zaman içinde katmanlaşan bir dizi hatadan ve asıl iş olan endüstriyel sonucu gözden kaçıran seçimlerden oluşan daha derin bir deneyim yaşıyor. Bu, birçok açıdan Fiat'ın tarihinde yaşadığı birçok krizden daha kötü bir kriz.
Tavares'in bıraktığı miras acımasız sayılardan oluşuyor ve en çok biri onu temsil ediyor: 2030 yılına kadar hedefin İtalya'da bir milyon araba üretmek olacağı her zaman söylenirken, 2024, bugüne kadarki 65 yılın en kötü sonucunu işaretlemek üzere. 500 bine kadar otomobil üretildi. Oraya nasıl ulaştık? Sonuçta sonuç vermeyen uzun bir iyi niyet listesiyle.
Fiat markalarının Psa markalarıyla yan yana gelmesi (14 tane var: Abarth, Alfa Romeo, Chrysler, Citroën, Dodge, DS Automobiles, FIAT, Jeep, Lancia, Maserati, Opel, Peugeot, Ram Trucks ve Vauxhall) bunu başarmış olmalıydı. Sinerjiden başlayarak, büyüklük artışının tüm faydalarından yararlanmak mümkün. FCA'nın o zamanki CEO'su Mike ManleyBirleşme sırasında şunları ifade etti: “Sinerjinin %40'ı platformların ve tahrik sistemlerinin paylaşımından, Ar-Ge yatırımlarının optimizasyonundan ve üretim süreçlerinin iyileştirilmesinden, %35'i satın almalardaki tasarruftan, %35'i ise satın almalardaki tasarruflardan elde edilecek. Yüzdesi idari ve genel giderlerdeki tasarruflardan gelecek.”
Bugün bu rakamlar, kısmen elde edilse bile, kulağa başka bir 'alay' gibi geliyor: Sorun boyutsal sıçrama değil, aslında Sergio Marchionne'nin fethiyle izlediği yolu takip eden John Elkann'ın kurduğu birleşme değil. Chrysler, ancak onlara eşlik eden endüstriyel boşluk. Gerçekler, özellikle FCA'nın Stellantis'e katma değer sağladığı düşünülen Amerika pazarında satılamayan araba sayısının korkutucu olduğunu söylüyor. Ve hepsinden önemlisi, fiyatlandırma politikasından üretimin yerinin değiştirilmesine kadar kullanılan ticari araçların açıkça yanlış olduğunu söylüyorlar.
Yanlış endüstriyel seçimler Kılavuza göre bu, onları imzalayan kişinin, yani CEO'nun işine mal oluyor. Şimdi konu şuraya kaydırıldı: stratejik kararlar hissedarların katılımı ve özellikle de grubun başkanı, ilk hissedarı ve şu anda şirkete geçici olarak rehberlik edecek komitenin başkanı olan John Elkann'ın neler yapabileceği hakkında. İlk önemli kavşak temel seçimle ilgilidir: Bağlantıyı kesmek mi yoksa yeniden faaliyete geçmek mi? Arabalar üzerine yeni bir bahis mi yoksa Exor'un finansal potansiyelini destekleyen tarihi bir deneyimin sonu mu? Şimdi cevap vermek imkansız olmasa da zor. Ancak önümüzdeki birkaç hafta, daha fazla ipucu verebilecek durumda olacak. (kaydeden Fabio Insenga)
Tavares'in bıraktığı miras acımasız sayılardan oluşuyor ve en çok biri onu temsil ediyor: 2030 yılına kadar hedefin İtalya'da bir milyon araba üretmek olacağı her zaman söylenirken, 2024, bugüne kadarki 65 yılın en kötü sonucunu işaretlemek üzere. 500 bine kadar otomobil üretildi. Oraya nasıl ulaştık? Sonuçta sonuç vermeyen uzun bir iyi niyet listesiyle.
Fiat markalarının Psa markalarıyla yan yana gelmesi (14 tane var: Abarth, Alfa Romeo, Chrysler, Citroën, Dodge, DS Automobiles, FIAT, Jeep, Lancia, Maserati, Opel, Peugeot, Ram Trucks ve Vauxhall) bunu başarmış olmalıydı. Sinerjiden başlayarak, büyüklük artışının tüm faydalarından yararlanmak mümkün. FCA'nın o zamanki CEO'su Mike ManleyBirleşme sırasında şunları ifade etti: “Sinerjinin %40'ı platformların ve tahrik sistemlerinin paylaşımından, Ar-Ge yatırımlarının optimizasyonundan ve üretim süreçlerinin iyileştirilmesinden, %35'i satın almalardaki tasarruftan, %35'i ise satın almalardaki tasarruflardan elde edilecek. Yüzdesi idari ve genel giderlerdeki tasarruflardan gelecek.”
Bugün bu rakamlar, kısmen elde edilse bile, kulağa başka bir 'alay' gibi geliyor: Sorun boyutsal sıçrama değil, aslında Sergio Marchionne'nin fethiyle izlediği yolu takip eden John Elkann'ın kurduğu birleşme değil. Chrysler, ancak onlara eşlik eden endüstriyel boşluk. Gerçekler, özellikle FCA'nın Stellantis'e katma değer sağladığı düşünülen Amerika pazarında satılamayan araba sayısının korkutucu olduğunu söylüyor. Ve hepsinden önemlisi, fiyatlandırma politikasından üretimin yerinin değiştirilmesine kadar kullanılan ticari araçların açıkça yanlış olduğunu söylüyorlar.
Yanlış endüstriyel seçimler Kılavuza göre bu, onları imzalayan kişinin, yani CEO'nun işine mal oluyor. Şimdi konu şuraya kaydırıldı: stratejik kararlar hissedarların katılımı ve özellikle de grubun başkanı, ilk hissedarı ve şu anda şirkete geçici olarak rehberlik edecek komitenin başkanı olan John Elkann'ın neler yapabileceği hakkında. İlk önemli kavşak temel seçimle ilgilidir: Bağlantıyı kesmek mi yoksa yeniden faaliyete geçmek mi? Arabalar üzerine yeni bir bahis mi yoksa Exor'un finansal potansiyelini destekleyen tarihi bir deneyimin sonu mu? Şimdi cevap vermek imkansız olmasa da zor. Ancak önümüzdeki birkaç hafta, daha fazla ipucu verebilecek durumda olacak. (kaydeden Fabio Insenga)