“Ursula Von der Leyen'in Avrupa Komisyonu Başkanı olarak yeniden seçilmesiyle, endüstriyel sistemimizin rekabet gücüyle bağlantılı çevresel sürdürülebilirlik konularına bir kez daha değinen ve tesadüf olmayan bir tartışma açık kaldı: son yıllarda ne yazık ki birbirleriyle zıtlık oluşturan aynı mantığın iki temel taşı, yine de uyumlarını bulmalılar. Bu, sürdürülebilirlik ve rekabetin kol kola geri dönebileceği ve birbirlerinin düşmanı olmayacağı bir yasama organı olmasını sağlamak için yapılması gereken gerçek zorluktur”. Carlo Fidanza, ECR Group, bugün Roma'da düzenlenen Assogasliquidi-Federchimica meclisindeki konuşmasında böyle diyordu.
“Von der Leyen'e karşı oyumuzla dile getirdiğimiz şey – diye devam ediyor – tam da bu konudaki bir endişeyi yansıtıyor; çünkü bir yandan başkanın programatik taahhütlerinde inovasyon ve rekabet konularına önemli bir dikkat yöneltilmiş olsa da, diğer yandan 2040 yılına kadar emisyonların %90 oranında azaltılması yönünde yeni bir sınır getirilmesini amaçlayan ve ara hedef olarak 2050 yılına kadar sıfır emisyona ulaşılmasını hedefleyen sıkı bir programatik taahhüt dile getirilmiş olması bizi gerçekten endişelendiren bir husustu”.
“İnanıyoruz ki – diye ekliyor Fidanza – bu taahhüt, şirketler için aşırı derecede külfetli yüklerin olduğu yeni bir sezona yol açabilir ve bunun sonucunda İtalyan ve Avrupa endüstrilerinin rekabet gücünde bir yük oluşabilir. Yeşil dönüşümün yolu, şirketlerle, endüstrilerle, vatandaşlarla ve ailelerle birlikte ve onlara karşı değil, birlikte ele alınmalıdır. Bu, ana hedeflerden biridir”. Ve “Çok fazla taahhüt gerekecek” diye sonlandırıyor.
“Von der Leyen'e karşı oyumuzla dile getirdiğimiz şey – diye devam ediyor – tam da bu konudaki bir endişeyi yansıtıyor; çünkü bir yandan başkanın programatik taahhütlerinde inovasyon ve rekabet konularına önemli bir dikkat yöneltilmiş olsa da, diğer yandan 2040 yılına kadar emisyonların %90 oranında azaltılması yönünde yeni bir sınır getirilmesini amaçlayan ve ara hedef olarak 2050 yılına kadar sıfır emisyona ulaşılmasını hedefleyen sıkı bir programatik taahhüt dile getirilmiş olması bizi gerçekten endişelendiren bir husustu”.
“İnanıyoruz ki – diye ekliyor Fidanza – bu taahhüt, şirketler için aşırı derecede külfetli yüklerin olduğu yeni bir sezona yol açabilir ve bunun sonucunda İtalyan ve Avrupa endüstrilerinin rekabet gücünde bir yük oluşabilir. Yeşil dönüşümün yolu, şirketlerle, endüstrilerle, vatandaşlarla ve ailelerle birlikte ve onlara karşı değil, birlikte ele alınmalıdır. Bu, ana hedeflerden biridir”. Ve “Çok fazla taahhüt gerekecek” diye sonlandırıyor.