Serginin küratörlüğünü Luca Cantore D'Amore üstleniyor. Cantore D'Amore şöyle yazıyor: “Luna Berlusconi, derin uçurumlar veya uykusuz geceler gibi neredeyse tamamen siyah okyanusları aşıyor. Ama karanlığının özelliği, ender görülen bir umut, bir parıltı, son bir parıltı içermesidir. Bu, ustaca, cerrahi ve kararlı bir şekilde kullandığı ve sabit gri tonlarında bir kılıç darbesi gibi kendini dayatan renk sayesinde mümkün oluyor. Kişiliğinin farklı düzeyleri ve farklı yönleri resminden ortaya çıkıyor: Etkileyici ve net bir çalışma sayesinde anlamayı kolaylaştıran iki boyuttan, üç veya daha fazla boyuta kadar: üçüncüsü, yaratan ve yaratan madde tarafından temsil ediliyor. ciltlerin ana hatlarını çiziyor ve dördüncüsü, resme yönelik dokunsallık, koku ve proksemik dürtüleri içeren ve bunları sorgulayan tarif edilemez bir zihinsel dikey veriyor.
“Luna Berlusconi – küratör devam ediyor – yarattığı işlerle sadece en ikna olmuş ve bilgili kişilerin yaptığı gibi oynuyor: mekaniğinden, birçokları arasında tanınabilir karakterinden ve her şeyden önce moderniteye göz kırpıyor: yani izin veriyor – için İsteyenler – onlar aynı zamanda sanat eseri ve gösterişli tasarım nesneleri, mobilyalar, kendilerini sürekli fazla ciddiye almaya niyeti olmayan tipik zevk sahibi evlerdir. Bu da kucaklaşmanın nedenlerinden biridir. Gad'ımızla”,
“Luna Berlusconi – küratör devam ediyor – yarattığı işlerle sadece en ikna olmuş ve bilgili kişilerin yaptığı gibi oynuyor: mekaniğinden, birçokları arasında tanınabilir karakterinden ve her şeyden önce moderniteye göz kırpıyor: yani izin veriyor – için İsteyenler – onlar aynı zamanda sanat eseri ve gösterişli tasarım nesneleri, mobilyalar, kendilerini sürekli fazla ciddiye almaya niyeti olmayan tipik zevk sahibi evlerdir. Bu da kucaklaşmanın nedenlerinden biridir. Gad'ımızla”,