Çoğunlukta, bir sonraki Bütçe Kanununun en azından bir kısmını finanse etmek için bütçe açığı aracına başvurma eğilimi artıyor. Rimini Toplantısında 2024 Manevrasının kıt kaynaklar ışığında “karmaşık” olduğundan bahseden Ekonomi Bakanı Giancarlo Giorgetti’nin gerçekçilik banyosu, hükümetteki partiler arasında, bir sonraki bütçe açığının geri dönüş hedeflerinin göz ardı edilmesiyle bulunabilecek yeni finansman hipotezlerini harekete geçirdi. yıl, Maastricht kurallarının istisnaları dışında sonuncusudur ve dolayısıyla AB prosedürünü riske atmadan ‘aşmanın’ son penceresidir.
Bakanın, Nisan Defininde 2024 için belirlenen bütçe açığını %3,7 olarak ayarlama isteğini her zaman dışladığı göz önüne alındığında, bu yönelim, farklı nüanslarla da olsa çoğunlukta, daha ‘müdahaleci’ kenarlardan, bütçeye güçlü bir katkı lehine ortaya çıkıyor. Birkaç ondalık bir sapma olduğunu varsayan daha ‘olasılıkçı’ olanlar için manevra açığı var. Çeşitli cepheleri birleştiren bir not: Parlamento kaynakları, bu aşamada bütçe açığı çıtasının yükseltilmesinin artık bir tabu değil, neredeyse bir fırsat, son fırsat olarak göründüğüne işaret ediyor. Ve iki nedenden dolayı. Birincisi, Komisyon’un önerisi 1 Ocak’tan itibaren kabul edilirse, geçmişe kıyasla revize edilmiş olsa da Avrupa kuralları geri dönecek, reform geçirilmezse geri dönecekti. Çoğunluğun gözlemlediği gibi, İtalya gibi açıkları ve borçları yüksek olan ülkeler için daha da kötü olan eski İstikrar Paktı’na geçiş. Açık çıtasının Nisan ayında üstlenilen taahhütlerden nihayetinde sapmasının ikinci nedeni, Haziran ayında yapılacak Avrupa seçimleriyle birlikte, görevden ayrılan Von der Leyen Komisyonu’nun İtalya gibi bir kurucu ülke ile neredeyse hiç çekişmeye girmemesidir.
Eylül ayının sonundaki Nadef’in, geçen baharda belirtilen 2024 GSYH açığının %3,7’sini birkaç ondalık rakamla aşması, halihazırda 30 milyar doların üzerinde bir çeyizle başlayan yaklaşık 30 milyarlık sonbahar manevrasının karşılanması için oksijen sağlayacaktır. Planlanan açık ile trend açık arasındaki farktan (%3,5) 4 milyar gelir elde edildi. Daha sonra -her ne kadar uzak bir hipotez olsa da- 2024 düzenlemesinin tamamının göz ardı edilmesine ve açığın Def’de belirtilen GSYH’nin %4,5’inde değişmeden bırakılmasına karar verilirse, marjlar yüzde 0,8 puanlık, yani neredeyse 16 milyara açılacaktır. Ancak ikinci hipotez uygulanabilir değil çünkü piyasalara kötü bir sinyal verecek ve gelecek yıllarda daha zahmetli ayarlamaların yükünü hafifletecektir.
Öğrenilenlere göre, Bütçe Kanunu’nun müdahalelerinin maksimumda tutularak 25 milyarla sınırlandırılmasıyla dengenin eninde sonunda bulunması mümkün (tek teyit, Mayıs kararnamesi ile güçlendirilen vergi takozundaki kesinti oldu). Birincinin maliyeti 9 milyar). Şu anda belirli kaynaklar Nisan hazinesindeki 4 milyar doların üzerindeki para, 1,5 milyar dolarlık harcama kesintileri ve ekstra kârlar üzerindeki vergidir (3,5 milyar ama bu bir defaya mahsus bir ödemedir). Diğer kaynaklar vergi kaçakçılığına karşı mücadeleden gelecek (Gelir Dairesi müdürü Ernesto Maria Ruffini 2025’e kadar 2,8 milyar olacağını söyledi), ancak şu anda kesin kapsam toplamda 9 milyar. Bu nedenle bugüne kadar yaklaşık 16 milyar kayıp olacaktır, dolayısıyla en azından birkaç ondalık rakam için açık kaldıracına başvurma hipotezi ortaya çıkacaktır.
(Lunaa Cimino tarafından)
Bakanın, Nisan Defininde 2024 için belirlenen bütçe açığını %3,7 olarak ayarlama isteğini her zaman dışladığı göz önüne alındığında, bu yönelim, farklı nüanslarla da olsa çoğunlukta, daha ‘müdahaleci’ kenarlardan, bütçeye güçlü bir katkı lehine ortaya çıkıyor. Birkaç ondalık bir sapma olduğunu varsayan daha ‘olasılıkçı’ olanlar için manevra açığı var. Çeşitli cepheleri birleştiren bir not: Parlamento kaynakları, bu aşamada bütçe açığı çıtasının yükseltilmesinin artık bir tabu değil, neredeyse bir fırsat, son fırsat olarak göründüğüne işaret ediyor. Ve iki nedenden dolayı. Birincisi, Komisyon’un önerisi 1 Ocak’tan itibaren kabul edilirse, geçmişe kıyasla revize edilmiş olsa da Avrupa kuralları geri dönecek, reform geçirilmezse geri dönecekti. Çoğunluğun gözlemlediği gibi, İtalya gibi açıkları ve borçları yüksek olan ülkeler için daha da kötü olan eski İstikrar Paktı’na geçiş. Açık çıtasının Nisan ayında üstlenilen taahhütlerden nihayetinde sapmasının ikinci nedeni, Haziran ayında yapılacak Avrupa seçimleriyle birlikte, görevden ayrılan Von der Leyen Komisyonu’nun İtalya gibi bir kurucu ülke ile neredeyse hiç çekişmeye girmemesidir.
Eylül ayının sonundaki Nadef’in, geçen baharda belirtilen 2024 GSYH açığının %3,7’sini birkaç ondalık rakamla aşması, halihazırda 30 milyar doların üzerinde bir çeyizle başlayan yaklaşık 30 milyarlık sonbahar manevrasının karşılanması için oksijen sağlayacaktır. Planlanan açık ile trend açık arasındaki farktan (%3,5) 4 milyar gelir elde edildi. Daha sonra -her ne kadar uzak bir hipotez olsa da- 2024 düzenlemesinin tamamının göz ardı edilmesine ve açığın Def’de belirtilen GSYH’nin %4,5’inde değişmeden bırakılmasına karar verilirse, marjlar yüzde 0,8 puanlık, yani neredeyse 16 milyara açılacaktır. Ancak ikinci hipotez uygulanabilir değil çünkü piyasalara kötü bir sinyal verecek ve gelecek yıllarda daha zahmetli ayarlamaların yükünü hafifletecektir.
Öğrenilenlere göre, Bütçe Kanunu’nun müdahalelerinin maksimumda tutularak 25 milyarla sınırlandırılmasıyla dengenin eninde sonunda bulunması mümkün (tek teyit, Mayıs kararnamesi ile güçlendirilen vergi takozundaki kesinti oldu). Birincinin maliyeti 9 milyar). Şu anda belirli kaynaklar Nisan hazinesindeki 4 milyar doların üzerindeki para, 1,5 milyar dolarlık harcama kesintileri ve ekstra kârlar üzerindeki vergidir (3,5 milyar ama bu bir defaya mahsus bir ödemedir). Diğer kaynaklar vergi kaçakçılığına karşı mücadeleden gelecek (Gelir Dairesi müdürü Ernesto Maria Ruffini 2025’e kadar 2,8 milyar olacağını söyledi), ancak şu anda kesin kapsam toplamda 9 milyar. Bu nedenle bugüne kadar yaklaşık 16 milyar kayıp olacaktır, dolayısıyla en azından birkaç ondalık rakam için açık kaldıracına başvurma hipotezi ortaya çıkacaktır.
(Lunaa Cimino tarafından)